تاریخچه شهر
نگاهی به لغت نامه ارزشمند دهخدا به ما نشان میدهد که در این سرزمین آباد و اجدادیمان ۶۲ محل از محلات کنار شهرهای مختلف ایران نام دولت آباد برخوار دارند که تنها از میان این تعداد فقط شهر دولت آباد برخوار اصفهان عنوان شهر یافته است و دیگر نامها همچنان به صورت دهی بخشی از شهرهای مختلف ایران  را تشکیل داده است . شهر دولت آباد با وسعت  ۹۸۵ هکتار واقع در شمال شهر اصفهان و دارای آب و هوای گرم و خشک  می باشد.   فاصله این شهر از مرکز استان ۱۰کیلومترو در  ۵۱ درجه و ۴۰ دقیقه طول شرقی و ۳۲ درجه و ۴۹ دقیقه عرض شمالی و ارتفاع  ۱۵۶۰متری قرار گرفته است.

جمعیت این شهر  ۳۷۰۹۸ نفر و ساکنین شهر به زبان فارسی سخن میگویند.دین ساکنان این منطقه اسلام و مذهب شیعه و اعتقادات مذهبی محکمی دارند.  موقعیت طبیعی این شهر با داشتن ۳۳ رشته قنات در گذشته و بالغ  بر ۲۷ رشته قنات کشاورزی از نظر منظر طبیعی در جایگاه قابل توجهی قرار دارد.

موقعیت جغرافیایی و کشاورزی شهر

از ویژگی های کشاورزی این شهر میتوان به دشت دولت آباد اشاره کرد که از جمله دشتهای مستعد استان میباشد که عمده محصولات کشاورزی گندم ، ذرت علوفه ای ، جو ، یونجه ، آفتابگردان ، چغندر قند و لبو ، باغات انگور ، انار و محصولات صیفیجات و سبزیجات ، گوجه و پیاز از آن قابل برداشت میباشد . دامداریهای این شهر بالغ بر ۳۴ واحد دامداری سنتی و ۵ واحد صنعتی و تعداد ۲۰ واحد مرغداری میباشد.

وجه تسمیه

شهر دولت آباد به خاطر قرار داشتن در فواصل ورودی شهر اصفهان بوده است که دولتمردان شهر اصفهان در ازمنه قدیم برای پیشواز و یا بدرقه درباریان و افراد وابسته به حکومت در این مکان جمع میشده و کم کم باعث رونق این مکان گردیده به این نام نامیده شده است .

پیشینه تاریخی شهر

هسته اولیه این شهر قبل از سلسله صفویه به صورت قلعه کوچکی تشکیل و صرفا چند خانوار در آن میزیسته اند،بنا به روایات،زمانی سیل جاری می شود و روستاهای زیر دست چون دره ،بتکاآباد و صالح آباد مورد هجوم سیل قرار میگیرند و دولت وقت صفوی اهالی آن روستاها را به این قلعه انتقال میدهد و به عمران و آبادی آنجا میپردازد از آن تاریخ به بعد این محل دولت آباد نامیده    می شود.در این هنگام بنایی به نام شاه نشین احداث میگردد که آثاری به جز محله ای به این نام از آن در دست نیست و در اثر سیل و گذشت زمان به طور کامل تخریب شده است . از این دوره آثاری از چند مسجد به نام های مسجد  دوازده امام ،مسجد شبستان و مسجد علی بیک ذکر شده است .

از دیگر آثار تاریخی این شهر میتوان به برج کبوتر معروف به برج آقا ، خانه ارباب واقع در محله لودریچه ، کتیبه های حرم امامزاده نرمی که قسمتی از آن متعلق به دوران سلجوقیان است اشاره کرد. شهر دولت آباد تا ۵۰ سال پیش دارای ۴ محله به نام های محله گرگو ، محله شاه نشین ،محلهسر جوب ،محله شحرخوان بوده است که هر کدام از محله ها را بنا به بافت و نوع امکاناتی که در آن بوده است نامگذاری کرده اند.به طور مثال محله شاه نشین به دلیل آنکه اکثریت ثروتمندان و عیان نشینان در آن محل زندگی میکردند به این نام معروف بوده است. گسترش شهر دولت آباد به عنوان مرکز بخش و توسعه فیزیکی و افزایش جمعیت آن طی سال های اخیر ،به دلیل موقعیت خاص مکانی آن است.مکانی که از یک طرف دسترسی به شهر بزرگ اصفهان را امکان پذیر ساخته و از طرف دیگر سایر مراکز شهری و روستایی منطقه برخوار را به هم پیوند میدهد.به طوریکه در مدتی کمتر از ۲۰ سال سطح شهر تا دو برابر افزایش و مراکز روستایی مجاور را نیز در بر گرفته است .روستاهایی مانند لودریچه و کربکند و زمان آباد به شهر پیوسته اند و هم  اکنون  جزء لاینفک  شهر محسوب میشوند.

صنایع دستی

  در گذشته نه چندان دور قالی بافی برترین هنر مردمان این شهر به حساب می آمد و نقشه های دولت آبادی هنوز هم جایگاه خود را در این صنعت حفظ کرده است .از جمله صنایع دیگر این شهر میتوان به کارگاه های طلاسازی ، مبل سازی و منبت کاری اشاره کرد.